زندگی صحنه ی یکتای هنرمندیِ ماست ،هر کسی نغمه خود خواند و از صحنه رود ،صحنه پیوسته بجاست . خُرّم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد
به رسم کهن، یاد میکنیم از آنها که وقتشان و مکانشان از ما جداست یاد میکنیم از آنها که دلتنگشان میشویم… یاد میکنیم از آنها که هنوز دوستشان داریم… دلمان گرم به خاطره پدرهایی که نیستند، مادرهایی که رفته اند… دلمان گرم به یاد خواهرها و پدرهائیکه رفتند و دل ما پیش برادر بود وبرادرهایی که سفر کردند… به یاد آن عشق های بار بسته .
درباره این سایت